لالایی ها :

به جرأت می­­توان گفت، یکی از دلایل شهرت و محبوبیت "مصطفی رحماندوست" لالایی               سروده­ای­ست که ایشان برای برنامه­ی رادیویی گفته و سال­های سال مردم ایران زمین با این نغمه همدم  بوده­اند.

لالایی­ها نغمه­های دل­نوازی است که در سرتاسر جهان، مادران و پرستاران، برای خردسالان می­خوانند. آنان این نواها را برای خواباندن کودک استفاده می­کنند. البته نوع این لالایی­ها در فرهنگ­ها و ملل گوناگون، متفاوت است.

«وقتی به هر لالایی، اعم از ایرانی، عربی، انگلیسی و یا... نگاه می­کنیم. سه بعد در آن می­بینیم: اولین بعد آن، بعد شاعرانه آن است. یعنی لالایی دارای حالتی شاعرانه، هم در مضمون و هم در وزن و هم در قافیه است. هم موزون و مقفی است و هم از درونه­ای شاعرانه برخوردار است:

لالالالا، گل پونه،             بابات رفته دلم خونه

لالالالا، گل فندق            بابات رفته سر صندوق

بعد دوم، بعد موسیقایی آن است. یعنی کسی لالایی را مثل شعر حافظ و یا یک شعر معمولی               نمی­خواند و اگر چنین بخواند لالایی نخوانده است. لالایی بی­آهنگ، به کالبد بی­جان می­ماند.

بعد سوم، بعد تئاتری کار است. یعنی این لالایی حتی باید توأم با حرکت و کنش خاص خود باشد و همانند کار آوایی در تسهیل کاری به کار گرفته شود.»(سرامی، 1380 : 122)

لالایی­ها، مانند همه­ی انواع ادب عامّه، سرشار از زندگی و واقعیت­های آن می­باشد. مادر در لالایی ضمن نوازش کودک و تشبیه او به زیباترین مظاهر طبیعت و زندگی، از جور دنیا شکایت و گاه از همراهی زمانه، شادی می­کند. لالایی، اپرت کوتاه و ساده­ای است که در فرم­های ملایم و آرام به خوانندگی مادر یا پرستار در کنار گهواره به اجرا درمی­آید.

این نوع خاص از آواز حتی بین اقوامی که موسیقی منظم و مشخص و نظام یافته­ای ندارند نیز دیده شده است. هم مللی مثل ملت­های ایران، هند، آلمان و انگلیسی که موسیقی پیشرفته­ای دارند، هم ملت­هایی که از موسیقی پیشرفته­ای برخوردار نیستند، مثل آفریقایی­ها، لالایی دارند. بنابراین می­توان لالایی را جزو بدترین آثار موسیقی جهان به حساب آورد.

تداوم لالایی­ها ممکن است تداعی مسایل مختلفی مربوط به خانه و زندگی عمومی خانواده باشد مثل اینکه بابا چه می­کند، خواهر چه می­کند و زندگی ما چگونه می­گذرد. به مطالبی که جنبه­ی عمیق فلسفی داشته باشد، در لالایی برخورد نمی­کنیم. به نحوی خواهش­ها، دردها و آرزوهای مادر در آن مطرح می­شود و بیانگر آرمان مادرهاست که می­خواهند شکست­هایی را که خورده­اند از طریق بچه­هایشان جبران کنند. یا مثلاً صحبت این است که پدر سر کار رفته است. به شکار رفته است. به دریا رفته است. به میدان جنگ رفته است. به مزرعه رفته است. با باغ رفته است. به سفر رفته است. ممکن است اوصاف گوناگون طبیعت باشد. مثلاً الان گل­ها خوابیده­اند، مهتاب دمیده است، ستارگان چشمک می­زنند. باد می­وزد. بهار شده است. زمین سرسبز است و یا توصیفاتی است از افراد خانواده یا مسایلی که به هر حال با زندگی معاصر بچه یا زندگی خانواده­ی او رابطه­ای تنگاتنگ دارند.