« تازه کردند همه غیرت ایرانی را / گر چه کشتند ، غیوری چو سلیمانی را
کربلا عرصه ی عشق است و شهادت شیرین / شور عشقی که دمید شوق غزل خوانی را
شهادت معراج مومنان است که از غوغا ی مادی دنیا می گذرند، پر می کشند و به افلاک می رسند. جایی که شجره طیبه ی طوبی و سدره المنتهی است ، عرش الهی و به دور از دنیای خاکی، شهدا آن چنان که پیر جماران گفته است در قهقهه ی مستانه شان ودر شادی ضمیرشان ، عند ربهم یرزقون اند. و چه رزق والایی و چه روزی بالایی ، چه بهتر از شهادت و شهید.
« سرداری از سرای وطن پرکشیده است / دامان غم به وسعت میهن رسیده است
سپهبد خوبی ها ، سردار دلها، شهادت مبارک ، می دانم هنوز کارهایت ناتمام مانده است. می دانم باید تمام پلیدی را از منطقه دور می کردی .تو فرمانده ی قلبها بودی و هستی،هنوز ردپایت در جبهه ها وجود دارد . هنوز کربلاییان با نام تو به عملیات فکر می کنند. دشت های داغ سوریه و عراق بارها و بارها استواری تو را دیده اند ، تو را دیده اند که مانند کوه مقاوم و خستگی ناپذیر در برابر دشمنان ایستادی، جنگیدی ، تا امنیت را برایمان به ارمغان آوری.
چه قدر با بودن تو پشتمان گرم بود. می دانستیم هستی ، راحت می خوابیدیم. آن قدر راحت که وقتی همه خواب بودیم تو پر کشیدی ، رفتی و به ملکوت نایل شدی.
می خواهم به تمام دشمنان بگویم گرچه سردارمان رفت ، ولی نام او زنده است . و هزاران قاسم سلیمانی در این سرزمین عشق و اخلاص وجود دارد. می خواهم بگویم من هم یک حاج قاسم دیگرم ، از نسل شجاعت و ایمان ، از تبار دلاوری و احسان و خبیثان و لئیمان بدانند که تا عشق به شهادت در وجود ایرانیان است، مکتب حسین زنده است و راه شهیدان پاینده.
ما انتقام خواهیم گرفت ، انتقامی بزرگ از تبهکاران عالم ، از ویران کنندگان محبت و عشق و ایثار. ان شا ا...
« بنیاد نهاده اند ویرانی را / افروخته اند ، همه پریشانی را
با خون شهید انتقامی در راه / هر چند که کشته اند ، سلیمانی را»