شاید بتوان گفت که نخستین کتاب مخصوص کودکان زیرعنوان «یادگاری برای کودکان» بین سال­های 1671ـ1672 به وسیله­ ی یک روحانی مسیحی به نام جیمز جان وی (james janeway) در انگلیس نوشته شد و انتشار یافت که بیش­تر رنگ مذهبی داشت. «در سال 1678 کتاب دیگری زیر عنوان «پیشرفت زوّار» به وسیله­ ی جان­بانیان (gohn Banyan) نوشته شد. (شعاری­ نژاد)

در قرن 18 گام­های مهم و مؤثّری در این مورد برداشته شد و نویسندگان داستان­هایی برای کودکان تألیف و ترجمه کردند.

«قرن نوزدهم قرن هانس­کریستین اندرسن دانمارکی است. (1805ـ1875) که با آثارش ادبیّات کودک را وارد مرحله­ی دیگری از حیات خود کرد. ادبیات کودکان به مفهومی که امروز به آن معتقدیم وجود نداشت تا این که در قرن نوزدهم کسی که او را پدر ادبیات کودکان می توان نامید ، یعنی « هانس کریستن اندرسن » داستان هایی نوشت و این مفهوم را پایه گذاری کرد. نام او اینک زینت بخش بزرگ ترین جایزه ی ادبیات کودکان جهان است. (همان، 28)

داستان های اندرسن در بسیاری از موارد از افسانه های عامیانه الهام گرفته شده است و آن چه آثار او را جاودانه ساخته است، تخیل بسیار قوی ، هنر در پرداختن مطالب و از همه مهم تر احترام عمیق او نسبت به اصالت نیکی و محبت در ذات انسان ها است. کارهای اندرسن چه از لحاظ قالب و چه از لحاظ شخصیت متنوع است و می توان از جمله آثار وی به کتاب « جوجه مرغابی زشت» ، « لباس برای پادشاه»، «دخترک گوگرد فروش » و « سرباز حلبی » اشاره کرد.

آثار اندرسن تنها از گفته­ ی قصّه­ های قدیمی نیست، بلکه کاملاً داستان­هایی نو تلقّی می­شود که به شیوه­ های کهن و با استفاده از درون­مایه­ هایی آشنا، ولی در شکلی ترکیبی از نو خلق شده­ اند.» (قزل ایاغ، 1381، ص81)

در نهایت قرن بیستم توسط روان­شناسان و متخصّصان تعلیم و تربیت «قرن کودک» نامگذاری شد.

در قرن حاضر، فعّالیّت­های فراوانی در زمینه­ ی ادبیّات کودک و نوجوان، تقریباً در همه ­ی کشورها به ویژه کشورهای پیشرفته انجام می­گیرد. مهم­ترین سازمان جهانی که به این فعّالیّت­ها ـ مخصوصاً در سطوح دولتی یا رسمی ـ نظارت دارد و در بعضی مواقع رهبری مستقیم آن­ها را هم به عهده می­گیرد، سازمان یونسکو است. (شعاری­ نژاد، 1381، ص76)