کتاب (( روی ماه خداوند را ببوس)) نوشته ی مصطفی مستور ،توسط نشر مرکز به چاپ رسیده ، چاپ سی ام این کتاب را گرفتم و خواندم. قبل از این خیلی درباره ی کتاب شنیده و خوانده بودم.

کتاب 114 صفحه داردو با قیمت 2200 تومان به فروش می رسد.در مقدمه ی داستان این جمله ی زیبا نوشته شده

 ((هرکس روزنه ای است به سمت خداوند. اگر اندوهناک شود . اگر به شدت اندوهناک شود.))

داستان 20 بخش دارد که در هر بخش ، قسمت های از شخصیت های داستانی را بیان می کند. کلیت داستان درباره ی خدا باوری است . و. این که خدا را نمی شودصرفا از راه قانون فیزیک و علم خاص و...شناخت.هستی هم ساده است و هم پیچیده. آقا یونس دانشجوی دکترا است که پایان نامه اش را می خواهد دفاع کند . موضوع پایان نامه علت خودکشی شخصی به نام دکتر محسن پارسا استاد فیزیک دانشگاه است.

نویسنده از زبان یکی از شخصیت های داستان به نام علی ، در صفحه ی 85 می نویسد:(( هستی لایه لایه س . تو در تو و پر از راز و البته پیچیده . برای درک اون باید خوب بود. همین . ))

(( کسی که فقط خوب ها را انجام می ده به تدریج به یکی از کانون های هستی تبدیل می شه .منظورم از کانون اینه که در هر نقطه که ایستاده می تونه هستی رو در سیطره و فرمان خودش داشته باشه ))

مصطفی مستور ، متولد 1344 اهواز و کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی است. از دیگر آثار داستانی او می توان به ((من دانای کل هستم )) ، ((عشق روی پیاده رو )) و (( من گنجشک نیستم )) اشاره کرد.

اگر نویسنده جوان پسند تر می نوشت ، می شد خواندن این کتاب را به همه ی جوانان توصیه کرد.

درگیری ذهنی شخصیت اصلی داستان ، مبنی بر وجود و وجوب و اثبات خدا ، در ابتدای داستان تصنعی به نظر می رسد . یعنی مثلا باید اتفاقی عجیب برای او می افتاد که در وجود خدا شک کند ، نه این که یک صبح از خواب بیدار شود و بگوید به راستی آیا خدا وجود دارد؟بی دلیل بودن این قضیه و تکرار شک او در حین داستان ، برای خواننده قابل توجیه نیست.